Ann
Bonne
beeldend kunstenaar
visual artist
MANI DI MILANO
In het project ‘Mani di Milano’ doet beeldend werker Ann Bonne onderzoek naar renaissancistische maten en verhoudingen.
Een hoogtepunt van het antropocentrisch denken is ongetwijfeld het Laatste Avondmaal van Leonardo da Vinci, dat hij in opdracht schilderde in het klooster Santa Maria della Grazie in Milaan.
Dit Laatste Avondmaal drukt de wil uit om de ruimte en het volledig menselijk drama te ‘meten’. Da Vinci was gefascineerd door de expressieve mogelijkheden van de menselijke hand. Het schilderij is een gewoel van wijzende vingers en gebarende handen.
Bij haar onderzoek naar de maatverhoudingen gebruikt Ann deze handen als studiemateriaal.
Tussen alle in actie zijnde handen van de apostelen rusten de handen van Johannes als het contrapunt. De handen van Johannes brengen ‘het rustig in zichzelf gekeerd zijn’, de ‘stille smart’ tot uitdrukking. Da Vinci bereikt met deze gevouwen handen, de vingers ineenstrengelend, een verstillend moment. Het is deze verstilling die de kunstenares ontroert en inspireert.
De verstilling vindt zijn uitdrukking in het gebruik van de materialen.
De ondergrond is in lagen opgebouwd op het paneel en geeft de studie een tijdloos karakter. Ann Bonne heeft de handen op een expressieve manier gelaagd weergegeven. De onderliggende structuren zijn als sporen zichtbaar. Deze structuren en maten vormen het fundament van de tekeningen. Hierboven zijn met zilverstift arceringen aangebracht. Deze verwerking geeft de vormen een plasticiteit. Het licht komt diffuus naar voren.
Het zilver geeft zachte tonen die het tastbare aanschouwelijke mogelijk maken. De zilverstift laat geen harde contrasten toe, noch kleur, maar de lijnvoering en arceringen geven een zacht timbre, tonaliteit. De oxidatie van het zilver verleent de grijze tonen een warm timbre.
De tekening vertegenwoordigt een zoektocht en is de abstracte samenvatting van materie, vormen, volumes en bewegingen. De tekeninglijnen verbinden. De handen prikkelen de zintuigen. De werken roepen een contemplatieve, verstilde sfeer op. Het is een tijdloos beeld van ontspannen ineen gestrengelde handen, die tederheid, rustig in elkaar gekeerd zijn, stille smart uitdrukken.
Isabelle De Baets
In the 'Mani di Milano' project, visual artist Ann Bonne conducts research into renaissance dimensions and relationships. A highlight of anthropocentric thinking is undoubtedly the Last Supper by Leonardo da Vinci, which he painted in commission at the Santa Maria della Grazie convent in Milan.
This Last Supper expresses the will to 'measure' the space and the complete human drama.
Da Vinci was fascinated by the expressive possibilities of the human hand. The painting is a bustle of pointing fingers and gesticulating hands.
Ann used these hands as study material for her research into the size ratios.
Between all the hands of the apostles in action, the hands of John rest as the counterpoint. The hands of John express 'the quiet being inward-looking', the 'silent grief'. Da Vinci reached with these folded hands, the fingers intertwining, a perplexing moment. It is this silence that moved and inspired the artist.
The stillness finds its expression in the use of the materials. The surface is built up in layers on the panel and gives the study a timeless character. Ann Bonne has displayed these hands layered in an expressive way. The underlying structures are visible as traces. These structures and sizes form the foundation of the drawings. Above, with silver pen, hatchings have been applied. This processing gives the shapes a plasticity. The light comes out diffusely.
The silver gives soft tones that make the tangible visual possible. The silver pen does not allow hard contrasts or color, but the lines and hatching give a soft timbre, tonality. The oxidation of the silver gives the gray tones a warm timbre.
The drawing represents a quest and is the abstract summary of matter, shapes, volumes and movements. Connect the drawing lines. The hands stimulate the senses. The works evoke a contemplative, tranquil atmosphere. It is a timeless image of relaxed intertwined hands, which are tenderness, quietly converged, expressing silent grief.
Isabelle De Baets